Gezim o şekilde bir nimet ki turizmin imkanlarını keşfedemeyen, hala ilkel yollarla gezim hayata geçirmeye çalışan biz şeklinde ülkeler bu işi profesyonelce yapanları dikkatle izlemeliler.
Turizmi iyi planlayan, bu işi iş olarak gören bir anlayışla donanan Avusturya’da, turistlerden en fazlaca gelir elde eden başkent Viyana’daki son gecemiz.
Bu son gecemizde Viyana’nın meyhaneleriyle meşhur olan Grinzig Tepeleri’ne doğru yol alıyoruz.
Grinzig Tepeleri Viyana klasik eğlencelerinin en mühim merkezlerinden sayılıyor. Avusturya’nın kültürü, yiyecekleri, müzikleri, giyimi, kuşamı bu meyhanelerde yakından keşfedilebiliyor.
Sayısız yabancı konuğu ağırlayan meyhaneye girdiğimizde içeride bizlerden başka konuk göremiyoruz. Acaba asla talep görmeyen bir yer mi derken ardı ardına gelen İtalyan, Rumen ve Fransız turistlerle birlikte içerisi iyiden iyiye kalabalıklaşıyor.
Mekan sahibi daha ilkin bizim şeklinde yüzlerce Türk’le haşır neşir olduğundan, öğrendiği Türkçe kelimelerle hoş espriler yaparak gönlümüzü kazanmaya çalışıyor.
Müzisyenler ve mutfak mensubu de dahil olmak suretiyle hepimiz göçmen. Avusturya vatandaşı olan sadece bağları Romanya, Macaristan ve Balkanlar ile kopmayan çalışanlar turizmin cilvesi olarak bizleri eğlendirmeye, doyurmaya, memnun etmeye çalışıyorlar. Avrupa’nın o en varlıklı birlik üye ülkelerinden Avusturya’da Türkler şeklinde onca milletten yabancı ekmek parası kazanma derdinde. Avrupa averajının üstünde bir göçmen varlığı var Avusturya’da.
Yaklaşan Noel sebebiyle oturduğumuz tüm sandalyelerin arkasında birer Noel Baba şapkası var büsbüyük. Gelen şaraplarımız ve buz şeklinde sularla birlikte açılışı çorbayla yapıyoruz. Sebze çorbasının yanında her insana birer kase getirilen salatalar özenli sunumuyla ilgimizi çekiyor.
Avusturya ve Viyana denildiğinde en mühim pazarlama unsuru Şnitzel. Bu topraklara ulaşmadan önce Fransızlara özgü bir yiyecek zannettiğim şnitzeli Avusturyalıların bu aşama sahiplendiğini gördüğümde şaşırdım.
Domuz, tavuk ve sığır olmak suretiyle üç seçenekli olan şnitzellerden tavsiye üstüne tavuğu seçiyoruz. Artan maliyetlerden dolayı sığır eti diyerek domuz şnitzeli yeme ihtimalimiz olduğundan bahsedilmesi bu seçimimizde mühim bir etken oluyor. Aman diyelim bilmediğiniz, önerilmeyen bir yerde şnitzel yemeye kalkarken domuza karşı ihtiyatlı olun. Domuza karşı hissiyatınız ya da kendinizce engeliniz yoksa bu uyarıyı dikkate almanıza gerek yok.
Limon sıkarak, mayonez eşliğinde tüketmeye başladığımız şnitzellerle birlikte meyhanenin havası yavaştan ısınmaya başlıyor. Viyana Volks Operası’nın müzisyenleri masaların çevresinde keman ve akordeon çalarak bizleri motive ederken opera ses sanatçısı Attila Avusturya halk ezgilerini yorumlamaya başlayınca çoğumuz pür dikkat dinlemeye koyuluyoruz. Aralarda Hun liderinden almış olduğu isminin Avusturya’da da yaygın olduğundan söz ediyor bizlere gururla.
Keman ve akordeon çalan müzisyenler bahşiş toplayabilmek adına Üsküdar’a Giderken’i çalmaya başladığında ise kıyamet kopuyor. Türk turistler şarap ve sıcağın etkisiyle coşarlarken; dans etmek suretiyle ayaklanan kalabalık öteki milletlerden turistlerin endişeli bakışları altında bağıra bağıra müzikle uğraşmaya başlıyor.
İtalyanlar bu coşkuyu hissedip Türklere özenince hep bir ağızdan kendi ulusal marşlarından seçtiklerini dile getiriyorlar. Halay çekenler, dans edenleri zıplayanlar derken hepimiz kurtlarını döküyor kendince.
Gece süresince kaynaşan, el ele, kol kola şarkılar söyleyen misafirler Avusturya’nın şnitzeli yardımıyla geldikleri bu meyhanede keyifli saatler geçiriyorlar.
Turizmdeki ustalaşmış bakış, bir parça şnitzelin marka haline getirilip bu şekilde promosyon paketleriyle birlikte kültürel etkileşimin pazarlanması ve talep edilmesini sağlamak suretiyle kurulu.
Ülkemiz onca değere, onca ulusal markaya sahipken biz turizmi her şey dahil sistemle beş yıldızlı otellere gömülmekle eşdeğer tutuyoruz. Birazcık daha çaba birazcık daha çaba gerek turizmi öğrenmek için.
