Yaşam sigortası senelerdir fena bir imajla savaşım ediyor: yüksek maliyetler ve neredeyse asla gelir olmaması, birçok yaşam sigortası poliçesinin erken kapanması yada iptal edilmesi anlamına geliyor. Sadece yatırım uzmanı Wolfgang Staudinger, bu yatırım biçiminin itibarından daha iyi olduğuna ikna oldu. fynup.at’ta yatırım danışmanı, yatırım türleri için bir karşılaştırma hesaplayıcısı sunarak maliyetleri saydam hale getirir. Senelerdir Emek verme Odası ve VKI ile testler üstünde çalışıyor.
Staudinger, internet sayfası için bir YouTube videosunda, “Yeni değerlendirmeniz için size bir otoyol skeci verilirse, bu neredeyse kesinlikle hayatınızın en pahalı vinyeti olacaktır” diyor. Senelerdir Avusturya’daki komisyona dayalı satış yapılarına karşı savaşım ediyor, bu da çoğu zaman yaşam sigortasının sigorta şirketi ve acenteleri için kıymetli olduğu, sadece satın alan için olmadığı anlamına geliyor.
“Avusturya’da finansal danışmanlık görünüşte parasız, bir kahve var ve size kur yapılıyor, hediyeler var ve her şey mükemmel. Satın alan şuna inanmaya yönlendiriliyor: ‘Mükemmel, hiçbir maliyeti yok’ ”, Staudinger problemi APA ile yapmış olduğu bir röportajda konu alıyor. Birçok insan yaşam sigortası yaptırmanın gerçekte ne kadara mal bulunduğunu bilmiyor. Staudinger, en mühim ipucunun teklifi kendiniz anlamaya çalışmanız ve bunu bağımsız olarak denetim ettirmeniz bulunduğunu söylüyor.
Yaşam sigortasını pahalı icra eden, her şeyden ilkin yüksek satın alma maliyetlerinin olmasıdır. Danışman komisyonu aylık primler üstünden ödenir ve bu çoğu zaman yüzde 5’tir, sadece prim tutarının yüzde 6 yada 7’si kadar da olabilir. 35 yıl süresince aylık 100 Euro’nun ödendiği bir sözleşme olması durumunda, sigorta yaptırıldığında danışmanın almış olduğu 3.000 Euro’ya kadar.
Bileşik faiz tesirini azalttığı ve sigortanın uzun seneler süresince kırmızıda kalmasını sağlamış olduğu için, bu satın alma maliyetlerinin vadenin başlangıcında ödenmesi satın alan açısından bilhassa acıdır. Tüm satın alma maliyetlerinin ilk beş yıl içinde planlanan tüm ödemelerin toplamından mahsup edilmiş olduğu bu tür sigorta sözleşmelerine sigorta sektöründe gezillmert adı verilir. Staudinger, bu sözleşmelerden kesinlikle kaçınılması icap ettiğini söylüyor. Acente komisyonunun tüm vadeye bölündüğü ve sigorta priminin ve danışman tutarının ayrı ödeneceği komisyonsuz net poliçeler daha da iyidir.
Staudinger, iş modelini “fynup’ta, bir tutum planı yada net siyaset düzenlemek için aylık minimum 300 Euro’luk bir ücret alıyoruz” diye açıklıyor. Hemen hemen onun için iyi bir antak kalma değil, sadece “birazcık oyunun kurallarını değişiklik yapmak istiyoruz ve başlangıçta bir şeyler yatırmanız gerekiyor”. Net poliçelerin satışının meyvelerini vermeye başlaması, sadece oldukça sayıda otomasyon ve oldukça sayıda satın alan vasıtasıyla gerçekleşir. Temel tavsiyeler, makaleler ve videolar vasıtasıyla çevrimiçi olarak sağlanmaktadır. Staudinger ondan sonra, ihtiyaca bağlı olarak sözleşme süresi süresince destekte olduğu şeklinde, sonraki bireysel danışma için saatlik olarak faturalandırıyor. Staudinger, komisyon modeline kıyasla ücret tavsiyesinin satın alan için daha adil ve daha saydam bulunduğunu söylüyor.
Halihazırda geçerli olan satış modeliyle, Staudinger’e bakılırsa, daha kısa bir süre isteseniz bile size 35 senelik bir sözleşme teklif edilebilir. Bunun sebebi, danışmanın komisyonu maksimize edebilmesidir. Bu, azami 35 yıla kadar, senelik primin vade ile çarpılmasından hesaplanır. Staudinger, başlangıçtaki yüksek satın alma maliyetlerinin, senelik yüzde 7’lik bir getiri ile bile sigortanın 14 yıl süresince kırmızıda kalmış olduğu anlamına geldiğini hesapladı. Yüzde 2 getirisi beklenen klasik yaşam sigortaları, dönem sonuna kadar bir çok vakit enflasyon kayıplarını bile karşılamıyordu.
Staudinger’e bakılırsa, menkul kıymet hesapları, yaşam sigortalarına kıyasla maliyetler açısından mühim seviyede daha şeffaftır, sadece birim bağlantılı yaşam sigortalarına kıyasla açık bir vergi dezavantajı vardır. Gizleme hesabında, yaşam sigortası ile senelik kazanç üstünden yüzde 27,5 oranında ana para kazancı vergisi ödersiniz, sadece gelir vergiden muaftır, bunun yerine vade on yıldan uzunsa mevduat üstünden yüzde 4 sigorta vergisi ödersiniz. fynup’un geçmiş fiyat verileriyle yapmış olduğu hesaplamalar, tek ve aynı fondan elde edilmiş kârın sadece 45 yıl sonrasında optimize edilmiş maliyetler ve optimize edilmiş vergilerle ikiye katlanabileceğini gösteriyor.
Staudinger, “Temel formül şudur: vade ne kadar uzunsa ve beklenen getiri ne kadar yüksekse, fon politikası için o denli oldukça şey ifade eder” diye açıklıyor. “Ne yazık ki, uygulama tam tersi: Fon polisinde çoğu zaman karma fonlar görüyoruz, kısaca daha düşük getiri beklentisi olan tutucu yatırımlar ve tipik hisse senedi tasarrufu gizleme hesabında.” Tahmini senelik yüzde 7 getiri ve Aylık 150 Euro’luk bir mevduat, 30 yıl sonrasında Depo ve fon politikası arasındaki fark neredeyse 31.000 Euro’dur.
“Kimi zaman tüm finans sektörünün ve ek olarak hususi yatırımcıların en iyi fonu, en iyi ETF’yi, en iyi stratejiyi bulmak için ne kadar vakit ve enerji harcadıklarına şaşırıyorum, sadece bununla beraber fon polisinin olanaklarını görmezden geliyorum, şu sebeple çoğunlukla onlar. onları görmezden bile gelmeyin, ”diyor Staudinger.
Özetle, yaşam sigortalarında kâr etmek şartıyla vergilerin daha düşük olduğu söylenebilir. Fon politikasının vergi pozitif yanları, vade ve getiri miktarı ile beraber artmaktadır. Yaşam sigortaları, maliyetler açısından, mesela çevrimiçi menkul kıymet hesaplarından daha pahalı olma eğiliminde olduğundan, vergi pozitif yanlarının bir kısmı reddedilir. Bir eğride gösterilen tüm maliyetlerin ve performans üstündeki etkilerinin karşılaştırılması, fon polisinin ne vakit ve hangi getiri oranında gizleme hesabını yendiği hakkında informasyon verir. Beş yada on yıldan daha kısa bir vade ile, çoğu zaman depo ile daha iyi gidersiniz, 15 yıldan sonrasında fon politikası çoğu zaman kazanır.
Ayrıca, fon polisi ile, sözleşmelerin maharetli bir halde hazırlanması ve iyi tavsiyelerle, bilhassa karma aileler ve zenginler ile herhangi bir miras da iyi bir halde düzenlenebilir. Staudinger, “Varlıklı müşteriler için bu çoğu zaman vergiden daha mühim bir sorundur” diyor. Bir öteki mühim mevzu ise birikim aşamasında mevduattan sonraki sözde keyif aşamasıdır. Staudinger, birikmiş sermayenin yalnızca lüzumlu kısmını emekli maaşına aylık olarak öderseniz, paranın geri kalanının vergiden muaf olmaya devam etmesini sağlarsınız, diye açıklıyor.
Vergi avantajına geri dönelim: Fon politikasının aksine, bu, Staudinger’e bakılırsa mevcut faiz oranı ortamı sebebiyle getirisi oldukça düşük olduğundan geleneksel ve tutucu yaşam sigortaları için geçerli değildir. Tersine bir trend dönüşü de görünmüyor: 2022’nin ortalarında, Avusturya’da güvence edilen faiz oranı yüzde 0,5’ten yüzde 0,0’a düşecek. Bununla beraber, klasik yaşam sigortaları, sigortacılık sektörünün aslan payını meydana getirmeye devam ediyor. 2020’de Avusturya’da yaşam sigortasında 4,8 milyar avro vardı ve bunun bir tek 780 milyon avrosu fon poliçelerindeydi.
Staudinger, klasik yaşam sigortasının günümüzde yüzde 0,0 faizli bir tutum hesabından daha çok, hatta daha azca ödeme yapmadığına ve insanların yaşam sigortası ürününün krizde olmasının sebebinin bunu fark edip buna bağlı olarak kızdığına inanıyor. “Bunu bir formüle koyduk ve bu şu anlama geliyor: ana para garantisi çarpı zillmerizasyon eşittir çift zarar.” Öyleyse niçin neredeyse her saniye yeni meydana getirilen yaşam sigortası poliçesi bir klasik? “Birincisi, acente için komisyon ve ikincisi, tüketicinin cehaleti.” Komisyon modeli sadece yüksek faiz oranları olduğu ve maliyetlerin fark edilmediği yada oldukça mühim olmadığı sürece işe yaradı. Staudinger, Amerikalı yatırımcı efsanesi Warren Buffet’tan alıntı yapıyor: “Gelgit düştüğünde kimin çıplak yüzdüğünü görebilirsiniz.”
Problemler sektörde uzun süreden beri bilinmektedir. Bir röportajda, bir sigorta şirketinin yönetim kurulu, kısa süre ilkin, kendileriyle bir yaşam sigortası sözleşmesinin – 30 yada 35 senelik olmasına karşın – averaj sekiz yıl sonrasında sona erdiğini, kısaca geri satın alındığını itiraf etti. Staudinger, bunun uzun solukta sigorta şirketleri için de iyi olmadığını söylemiş oldu. “Bence, tutara dayalı tavsiyeye doğru bir dönüşümün başlangıcındayız.” AB menkul kıymetler düzenleyicisi ESMA bir süredir bu yönde baskı yapıyor, direniş esas olarak Almanya ve Avusturya’dan geldi, sadece yeni trafik ışığı koalisyonu Almanya şimdi finansal ürünler için bir komisyon yasağını inceliyor.
Staudinger, İsveç şeklinde komisyon yasağı olan ülkelerde tüketicilere daha iyi tavsiye verildiğini ve ürünlerin daha kaliteli bulunduğunu gösteren çalışmalara atıfta bulunuyor. Sektörde bir eyleme gerekseme olduğu, birçok genç, eğitimli yetişkinin, mesela Gerd Kommer’in kitaplarıyla finansal detayları kendilerinin edinmiş olduğu ve arkasından endeks fonlu çevrimiçi gizleme hesaplarına (ETF’ler) güvenilmiş olduğu eğilimi tarafınca da gösterilmiştir. yaşam sigortasını dikkate almayın. Staudinger, “Piyasadaki aracımızla kapatmak istediğimiz niş bu,” diyor. fynup’un karşılaştırma hesaplayıcısında, Avusturya’da mevcut olan tüm fonlar saklanır ve ilgili finansal ürünlere ve bunların maliyetlerine bağlanır. Veritabanı 50.000’den fazla kombinasyon içeriyor. fynup altı yıl ilkin bir yazılım girişimi olarak kuruldu, üç kurucuya ek olarak bir yatırımcı da var.
