Tunus’taki göçmenlerin durumu AB ile yapılan anlaşmadan bu yana büyük ölçüde kötüleşti. Bunun aynı zamanda komşu Cezayir Ülkesi üzerinde de bir etkisi var. Yardım Organizasyonu çölde kitlesel sürgünleri bildirir.

Haber ajansları Nisan ayının sonunda rapor: Tunus sahilindeki bir tekne kazasında en az sekiz göçmen boğuldu. Bir kez daha küçük bir tekne kapaklı. Bu, kıyı kasabası Sfax’taki Akdeniz’de her zaman üzücü düzenlilikle gerçekleşen bir dramdır.

Sfax, İtalyan Lampedusa Adası’ndan yaklaşık 200 kilometre uzaklıktadır – Kamerun’dan Kadidja Aboba’dan birçok göçmenin özlem yeri: “Lampedusa bizi bekliyor. Kimse beni desteklemedim, yanlış gitmedim. Geri adım yok. Tunus’ta yaşamaya geri dönmedik.”

Vahşi kamplar – ve onlar da temizlenir

Tıpkı vahşi kamplarda Sfax iç bölgelerindeki göçmenleri bekliyorsunuz – tuvaletsiz yerler ve zeytin ağaçlarının ortasında plastik branda altında. Ancak Tunus yetkilileri bu kampların çoğunu Nisan ayından beri temizledi.

Gine’den Amadou Sadio çaresiz: “Hiçbir seçeneğimiz yok! Nereye gideceğimizi bilmiyoruz. Vatanıza gönüllü olarak geri dönmek istesek bile, bizi hapse girin veya çölün içine getirin.”

İlk olarak Cezayir sınırına getirildi …

Bu korku oldukça haklı. Tekrar tekrar Tunus’un göçmenleri Cezayir ile sınıra kadar çölde götürdüğü ve onları orada ortaya koyduğuna dair raporlar var. İnsan Hakları Örgütü Medico International’da uçuş ve göç konuşmacısı Kerem Schamberger, geri dönmesi gerekenlerin kararının kesinlikle keyfi olduğunu söylüyor: “Seçim bile almıyor, ama şöyle diyor: Siyahsınız, kamyontasınız!”

Etkilenenlerin, bir ailesi olup olmadığı, bir çalışma izni olup olmadığı, Schamberger’e şikayet edip etmediği ve hangi mülteci statüsüne sahip olup olmadığı ve hangi muayenehanesi yoktur. Diyerek şöyle devam etti: “Keyfi olarak birlikte toplanırlar ve sonra geri gönderilirler.” Cezayir Sınır Bölgesinde.

Schamberger’e göre, bunun Tunus’un Avrupa Birliği ile işbirliği içinde sınırlarını kapatması ile ilgili. Diyerek şöyle devam etti: “Polis Avrupa fonları ile eğitiliyor. Sfax’ın ayrılmalarını şimdi izlemek için dronlar da teslim edildi.” Bu nedenle, bunlar artık durdurulabilir, böylece Cezayir sınır bölgesinde giderek daha fazla sınır dışı edilmektedir.

… sonra çölde maruz kaldı

Bu da Cezayir’in göçmenlere karşı daha zor önlemler aldığı anlamına gelir. Genellikle kamyonlara yerleştirilirler ve yüzlerce kilometre güneye taşınırlar. Kerem Schamberger’e göre, sadece Nisan ayında ülke çölde 5.000 kişiyi Nijer’e maruz bıraktı.

Schamberger, “Burada sıfır bir nokta var, yani bu iki ülke arasında hiçbir insan arazisi var. Orada insanlar – susuz, yiyeceksiz, tıbbi bakım olmadan maruz kalıyor.” O zaman göçmenler Nijer’e – Assamaka’ya ulaşmak için çölde 15 km yürümek zorunda kalacaklardı.

Son İstasyon Nijer

İnsan hakları örgütleri felaket koşullarından bahsediyor: Kuzey Nijer’deki Assamaka birçok göçmenle boğulmuş. Tunus’ta başlayan zincir sürgünlerin bir sonucu.

Tunus Ekonomik ve Sosyal Adalet Forumu sözcüsü Romdhan Ben Amor da Avrupa Birliği’ni bir sorumluluk olarak görüyor: “Tabii ki, Avrupa siyaseti Tunus’tan önce Sfax’ta veya denizde olanların gözlerini kapatıyor. Yakın işbirliği var.”

Avrupa Birliği’nin Tunus’taki göçmenlere olanların ahlaki ve siyasi ortak sorumluluğuna sahip olduğunu söylüyor. Bir insan hakları örgütünün zayıf göçmenleri çölden Nijer’den taşıdığı küçük bir kamyon, durumu iyileştirmek için sıcak taşta sadece küçük bir düşüştür.