Tıp fakültelerinin rektörleri için bazı hastanelerde artan arz sıkıntısı ve bazı disiplinlerdeki doktor muayenehanelerindeki darboğazların doktor açığıyla değil, dağıtım sorunuyla ilgisi var. Bir arka plan tartışmasında, üniversite kontenjanlarının sayısını artırmanın bir karşı önlem olarak anlamsız olacağı, ancak eğitim ve çalışmaların kalitesini ve ayrıca kabul sürecinde Avusturyalıların oranını tehlikeye atacağı konusunda uyardılar.
Ek başlangıç yerleri için çağrılar, özellikle federal eyaletlerden düzenli olarak gelir. En son Şansölye Karl Nehammer (ÖVP), panel doktor arzını sağlamak için “ulusun geleceğine ilişkin” konuşmasının artırılmasından yana konuştu. Ancak tıp fakültesi rektörleri için bu, asıl sorundan uzaklaştırıyor.
Viyana Tıp Üniversitesi Rektörü Markus Müller Perşembe günü öğleden sonra gazetecilere yaptığı açıklamada, “Avusturya’da niceliksel bir sorun yok, ancak niteliksel bir sorun var.” 1.000 kişi başına 5,5 doktorla arz yoğunluğu OECD’deki en yüksek ikinci ülkedir. Arz kıtlıkları, örneğin şehir ve ülke arasındaki dağıtım sorunlarından veya belirli disiplinlerdeki kıtlıklardan kaynaklanabilir. Aynı zamanda sistem, örneğin Almanya veya İsviçre’dekinden önemli ölçüde daha az bakım personeli olduğu gerçeğinden muzdariptir.
Graz Tıp Üniversitesi Rektörü Hellmut Samonig, 1960’larda hala 11.000 doktorun doktor bolluğu konusunda uyarılmasını ve şimdi 48.000’in üzerinde doktor eksikliğinden söz edilmesini “saçma” olarak nitelendirdi. Doktorlar belli ki onlara ihtiyacın olan yerde değiller. Ancak mevcut sorunları çözmek için daha fazla eğitim yeri talebi anlamsızdır, çünkü bir kişinin uzman olarak yetişmesi 13 yıl sürmektedir. “Bu sadece bir oyalama taktiğidir.” Sistemde, hastane doktorlarının seçmeli doktor sistemine geçişini durdurmak gibi gerçek yapısal önlemler alınmadığı takdirde, bir “deprem” tehdidi söz konusudur.
Müller, karşı önlem olarak, diğer şeylerin yanı sıra, doktorların artık hastalar için boş yatak aramakla zaman kaybetmemeleri için daha fazla idari personel sağlanmasını savundu. Bakım personelinin de daha fazla personele ihtiyacı var ve bu da taşınmadan çalışmayacaktır. “Hastane ağırlıklı” sisteme atıfta bulunarak, tedarik tarafında da bazı şeylerin değişebileceğini söyledi. Samonig, “çok güçlü bir şekilde profesyonel veya yerel siyasi şeyleri” geri püskürtmeyi savundu. Bazı hastanelerde personel açığı varken bazı hastanelerde “her köşe başında” hastane var diye tam kapasite çalışmıyor olması anlaşılır bir şey değil.
Her halükarda tıp fakültesi rektörleri için birinci sınıf öğrenci sayısı çözümün parçası değil. Müller, Avusturya’nın şimdiden komşu ülkelerden önemli ölçüde daha fazla genç doktor yetiştirdiğini hesapladı. Yılda 1.850 başlangıç yeri, benzer büyüklükteki İsviçre’deki 1.300 ve on kat daha büyük olan Almanya’daki 12.000 ile karşılaştırılır. 2028 yılına kadar devlet üniversitelerindeki kontenjan sayısı (Viyana, Graz, Innsbruck’taki tıp üniversiteleri, Linz Üniversitesi’ndeki tıp fakültesi) yeni başlayanlar için 2.000 kontenjana çıkmalıdır. Müller için bu “kalite açısından hemen hemen kabul edilebilir”, ancak üniversitelerin yeteneklerini büyük ölçüde tüketiyor.
Daha fazla genişleme, eğitimin kalitesini tehlikeye atabilir, ancak genel koşullar değişmediği takdirde mezunlar bir “ihracat isabeti” olmaya devam edeceklerdir. Avusturya lise diplomasına sahip mezunların yüzde 15’inin ve Almanların ve Güney Tirol’lülerin yüzde 45’inin mezun olduktan sonra ülkeyi terk ettiğini anketlerden biliyoruz. Bunun nedeni, başka bir yerde eğitim pozisyonu bulabilmeleri ve istenen ülkede lisansüstü eğitimin kalitesinin daha iyi olmasıdır. Innsbruck Tıp Üniversitesi Rektörü Wolfgang Fleischhacker, mezunların genel bir tıp muayenehanesinde hasta başına 3,5 dakikaları olsa bile kalite gerekliliklerini karşılayamayacaklarını söyledi.
Ayrıca Fleischhacker, üniversite kontenjanlarının daha da genişletilmesi halinde AB’nin yeni başlayanlar için kontenjanların yüzde 75’inin Avusturya Matura sertifikasına sahip adaylara ayrıldığını öngören mevcut yönetmeliği bozabileceği konusunda uyardı. Ne de olsa, aksi takdirde tıbbi bakım eksikliği olacağı iddiasıyla buna izin verildi.
Sosyal güvenlik başkanı Peter Lehner’in en son girişimi bile, rektörlerin fayda sağlayan görevlere daha fazla doktor alması için bir çözüm değil. Tıp öğrencilerinin öğrenim ücretini ödemelerini ve yalnızca dayanışma sağlık sisteminde çalışırlarsa geri ödeme almalarını önerdi. Bir kişinin kamu tarafından finanse edilen ücretsiz bir kurstan bir yükümlülük alması anlaşılır bir durumdur. Ancak Linz Üniversitesi Rektörü Meinhard Lukas, burada AB ve anayasa hukuku nedeniyle kısıtlamalar olduğunu söyledi. Avukata göre, istihdam özgürlüğünü garanti eden yapıları seçerseniz, etkinlik yalnızca düşüktür. Ayrıca Samonig’e göre tıp mezunlarının tümü mezun olduktan sonra doktor olarak değil, örneğin araştırma alanında da çalışıyor.
Tabipler Birliği ayrıca Cuma günü daha fazla çalışma yeri hakkında yenilenen bir tartışmaya karşı konuştu. Çalışan doktorlar için federal curia başkanı Harald Mayer’e göre, bir yayında doktorlar için çerçeve koşullarının iyileştirilmesinin daha önemli olduğu yıllardır tartışılıyor. Bununla birlikte, personel durumunu değerlendirirken görüş ayrılıkları var: Bugünün doktorları – 1980’lerin sonundakinin aksine – artık haftada 80 veya 100 saat çalışmak istemez veya çalışamaz. Ayrıca, bugün 47.700 pratisyen doktor beyindir ve tam zamanlı muadilleri değildir, çünkü pek çoğu çeşitli nedenlerle yarı zamanlı çalışmaktadır.
