Sıfır denizcilik deneyimiyle, dünyaya yelken açmaya adım atmak için COVID-19 pandemisinin ortasında iyi ücretli ofis işlerimizden ayrıldık. Dünyanın çevresinde yelken açma fikri beklenmedik bir halde bizlere geldi ve son on senedir üstünde çalıştığımızdan tamamen değişik bir yola girdi.
Fare yarışını bıraktık ve dünyayı dolaşmak için evimizin depozitosunu kullandık!
Danielle, Conor ve Pivo
Dünyanın çoğunluğu gibi ikimiz de her sabah uyandık, işe gidip geldik ve günde minimum 8 saatimizi bilgisayarda emek vererek geçirdik. İşlerimiz fena değildi, maaşlarımız iyiydi ve bir aile kurmaya çalışıyorduk. Yaşam bir ihtimal birazcık sıkıcıydı fakat ilk evimizi almak için yola çıktık. Şükredecek fazlaca şeyimiz vardı.
Gene de, yaşamamız ihtiyaç duyulan daha fazlaca şey olduğuna dair dırdırcı bir duyguya kapıldık.
Hikayenin başlangıcı
Yazgı bigün devraldı ve Conor işe giderken bir motosiklet kazası geçirdi. Ve ayağını kırdı ve birkaç ay süresince kanepede kalmasına niçin oldu. Tertipli yaşam zevklerinin birçoğunu (koşmak, mahalli barda bira, vb.) ortadan kaldıran Conor, YouTube videolarına döndü ve alternatif yaşam tarzlarını keşfetmeye başladı.
Bir bütçeyle dünyayı dolaşan Sailing Florence adlı bir kanala rastladı. Ve ansızın, bir zamanlar erişilemeyen bu rüyanın aslen bizim için mümkün olabileceğini fark etti. Conor derhal dünyayı dolaşmak için bana yalvarmaya başladı.
İlk başta onu ciddiye almadım. Denize açılmak? Kimle dalga geçiyordu? Biz dağ insanıydık. Bir ev alıyorduk ve çocuk sahibi olmaya çalışıyorduk! Niçin gollerdeki ani dönüş? Evlatların fikri hakkında soğuk davranıyor muydu?
Conor, bir ay süresince ısrarla her türlü yelken videosunu göstererek beni bu fikri düşünmeye ikna etmeye çalıştı. Hindistan’da iş için gezi ederken bigün Conor beni arayana kadar onu ciddiye almadım. Ve sesinde bir sürü duyguyla bu fikri ciddiye almam için bana yalvardı. Bunu yapmak istediğini ilk kez fark ettim… Bu bir tek geçici bir ilgi değildi. Hakkaten yelken açmamızı istedi!
Conor ve benle ilgili olan şey, eğer birimizin çılgınca bir fikri var ise, bunu gerçekleştirme şansımız oldukça yüksekti. Ukrayna’da yaşamaktan ve buz şeklinde suda atlamaktan, Avusturya’da bir kaleye giden nehirde sıska dalıştan, Uruguay’da uzak bir buruna otostop çekmekten ve geceleri Fiji’de zıpkınla balık avlamaktan Conor ve ben maceralı faaliyetlerden payımıza düşeni yaptık. . Bu yüzden, çılgınca, orada, WTF, saçma bir düşünce olsa da, bana bu mevzuda fazlaca ciddi bulunduğunu gösterdiğinde, neredeyse derhal her şeye atlamaya istekliydim. Ona güvendim.
Kapsamlı bir araştırma yaptıktan bir ay sonrasında, bunu kesinlikle yapacağımızı anladık. Doğum kontrolüne gittim, harcamalarımızı daha da sıkılaştırdık. Ve her uyanma anını (ve birçok uyku anını) rüyayı sürdürmek için kullandık. Hindistan’daki o görüşmeden sonrasında ilk 40 foot yatımızı satın almamız ve tam zamanlı yelken açmaya adım atmak için kurumsal işlerimizden ayrılmamız bir tek 19 ay sürdü.
Çalıştırmak
Uzun senelerdir ev almak için biriktirdiğimiz için, yeni hayalimize ayırabileceğimiz bir miktar birikimimiz olduğundan şanslıydık. Sadece, bu parayı bir rüyadan diğerine tekrardan tahsis etmek, yelkencilikle uğraşırken yapmak zorunda olduğumuz fazlaca zor seçimlerden biri olurdu. Evet, görkemli yeni görkemli bir rüyaya “merhaba” idi! Fakat bununla birlikte etrafımızdaki birçok kişinin duygusal olarak bağlı olduğu bir rüyaya “elveda”. Ek olarak, Conor’un Kıdemli Tüccar ve benim de Program Yöneticisi olarak çalmış olduğu işlerimizde, tam zamanlı denizciliğe dönüşebilecek fazlaca azca becerimiz vardı. Fakat gitmeye karar verdikten sonrasında, birikim ve temel becerilere haiz olur olmaz tam zamanlı yelkenciliğe başlamayı hedef koyduk.
Yeni Zelanda Kraliyet Yat Filosu’ndaki Cuma gecesi ‘rom yarışlarına’ katılarak kafa kafaya atladık. Ek olarak yeni başlayanların teknesinde ergonomik yapmasına müsaade eden mahalli bir yatçı bulduk. Sonrasında tam zamanlı yapmak isteyip istemediğimizi kontrol etmek için bir haftalığına bir tekne kiraladık. Ne yazık ki endişeli ebeveynlerimiz için, tüm bu faaliyetler bizi tam zamanlı olarak dünyayı yelken açmaya daha da fazla ikna etti.
Aramamıza başladıktan bir yıl sonrasında, 1990 40 metrelik Whiting yelkenlimiz Satori’yi bulmadan ilkin iki yelkenli satın aldık. Ve satın alma işlemini yaptıktan derhal sonrasında onu neredeyse kaybediyorduk. O denli heyecanlanmıştık ki aslen bir tekne almıştık. Ve biz bir tek ilk yelkenimizi yapmak istedik. Motoru çalıştırdık, demirlemeyi düşürdük ve motor derhal öldü. Ansızın kayalara doğru sürüklendik.
Sonrasında bizim için birbiri ardına ders oldu. Sürüklenmemizi engelleyebilecek çapa, çözemeyeceğimiz birkaç düğümle bağlanmıştı. Ve olması gerektiği şeklinde, bağlama topunu düşürmeden ilkin düğümleri çözecek bir bıçak bulunmamıştı. Her neyse ki sonunda motoru tekrardan çalıştırdık, demirlemeyi yeniden aldık. Ve sonrasında hayatımızın en iyi iki birasının tadını çıkardık. On yıl içinde yaşadığımız en korkulu deneyimdi. Ve şaşırtıcı bir halde, bizi devam etmeye ikna eden deneyimlerden biri. YILLARDIR yaşamadığımız duyguları nihayet yaşıyorduk!
Rüyayı desteklemek
Hiçbirimizin hayatta kalmak için fazla bir şeye ihtiyacı olmadı. Doğu Ukrayna’da ABD Sulh Gücü gönüllüleri olarak hizmet ederken ayda 200 USD’nin altında tutumlu bir yaşam sürdüğümüz için, ikimiz de tutumlu yaşam tarzını yaşamaya alışmıştık ve hatta bunun haiz olduğu pozitif yönde çevresel etkiyi benimsiyorduk. Fakat ikimiz de kendimize düşündük, bunun sonunda kırılmamak ve yaşamımıza tekrardan adım atmak güzel olurdu. Peki potansiyel olarak iyi mi para kazanabiliriz?
Internasyonal Kalkınma’da çalıştığımdan beri Vietnam, Hindistan ve Kenya’da yaptığım bazı işler hakkında videolar yapmayı öğreniyordum. Yeni Zelanda’nın sıkı covid karantinasının ortasında çalışmaya ve tutum etmeye devam ederken, bir YouTube kanalı başlatmak için gereksinim duyacağım becerileri geliştirmeye odaklandım. Ve bu şekilde bir inek olduğumdan ve dostlarım için iyi bir hikayeyi süslemeyi sevdiğimden zarar gelmezdi.
Böylece bir YouTube kanalı başlattık, Sailing Pivo. Onu “bira” anlamına gelen Rusça kelime olan yavrumuz “Pivo”ya adadık. Sevdiğimiz her şeyi temsil edecek bir isim istedik! Köpeğimiz, biramız ve kasabamızın Rusça konuşmuş olduğu Doğu Ukrayna’da yaşarken tanıştığımız gerçeği.
Hızla, bunların arkasındaki kurguyu, hikayeyi ve analitiği sevdiğimi öğrendim. İzleyicilerimizin keyifli bulunduğunu düşündüğü bir video yapmak ve gülünç bulunduğunu düşünürlerse bonus puanlar vermek beni heyecanlandırıyor. Bigün kanaldan para kazanabilirsek, bu mükemmel. Eğer yapamazsak, tamamen yeni ve keyifli bir beceri öğrenmiş olmamız mükemmel!
Tüm dünyada sınırlar kapatıldı
Şimdilik planımız bir tek Yeni Zelanda’yı dolaşmak, teknemizi öğrenmek ve tecrübe kazanmak. Öteki denizciler bizlere, Yeni Zelanda’nın Cenup Adası’na iner ve geri dönecek olursak, o vakit açık denizlere çıkan bir çok denizciden daha çok deneyime haiz olacağımızı söylediler. Şu demek oluyor ki yapacağımız şey bu.
Becerilere haiz olduğumuzda, Fiji’ye yada Avustralya’ya bir geçiş yapacağız. Yeni Zelanda’da toplulukta koronavirüs vakası olmadığı için yakın ülkelere sorunsuz gezi edebiliyoruz. Avustralya çevresinde yelken açmak birkaç ay sürer! Ve o zamana kadar daha çok sınırın açılacağını umuyoruz. Dürüst olmak gerekirse, plan hiçbir plana haiz olmamak. Bu yaşam tarzını seçmemizin sebebi buydu – bu sebeple bir programa gore yaşamaktan bıkmıştık.
