Avusturya’da CO2 emisyonlarının maliyetleri diğer ülkelere göre düşüktür ve şirketlerin ve hanehalklarının emisyon tasarrufu yapmaları için teşvikler çok düşüktür. Ayrıca, iklime zarar veren sübvansiyonlar çok yüksek. Bunlar, IHS tarafından Çarşamba günü sunulan iki çalışmanın temel ifadeleridir. Buna göre, ton başına iyi bir 32,5 avro olan CO2 fiyatı, AB karşılaştırmasında yalnızca ortadadır. İklim hedeflerine ulaşmak için yetişmesi gereken çok şey var.
Araştırmanın yazarlarından Klaus Weyerstraß’ın belirttiği gibi, soruşturmaların arka planında, maliyetleri “her yerde bulunan ve artmaya devam edecek olan” iklim krizinin sonuçları var. Bilim insanının etrafındaki bir araştırma grubu bu nedenle kendisini İleri Araştırmalar Enstitüsü’nde çevre, enerji ve sürdürülebilir ekonomik kalkınma konularına adadı.
CO2 fiyatları ile ilgili olarak, uzmanlar Avusturya’ya iyi not vermiyor. Hesaplarına göre, iklim krizinin etkilerini azaltmak için bunların çok daha yüksek olması gerekiyor. Spesifik olarak, bilim adamlarına göre, istenen yönlendirme etkisi için fiyatların 2030 yılına kadar ton CO2 eşdeğeri başına yaklaşık 120 avroya yükselmesi gerekiyor. 2040’ta fiyatlar 400 avro gibi iyi bir seviyeye inmeli.
Weyerstrass’ın açıklamaya devam ettiği gibi, sorun, aynı zamanda, çok uzun süredir sera gazı emisyonunun hiç olmaması veya çok düşük bir bedel olması ve bu nedenle tasarruf için teşvikin yeterli olmamasından kaynaklanmaktadır. Bu klasik bir piyasa başarısızlığıydı. Amaç, daha az emisyon yoğun mal üretebilmek için emisyonlara firmaların maliyet hesaplarına dahil olan daha yüksek bir fiyat vermek olmalıdır.
Kaldıraçlardan biri, yakın zamanda Avrupa Birliği tarafından sıkılaştırılan emisyon ticaretidir (ETS). Diğer şeylerin yanı sıra, fiyatlarını yükseltmek ve böylece CO2 emisyonlarını daha pahalı hale getirmek için dolaşımdaki sertifika sayısında kademeli bir azalma planlanmaktadır. Ancak Weyerstrass, fiyatların gelecekte ne ölçüde artacağını ve dolayısıyla arzu edilen fiyat seviyelerine yaklaşacağını tahmin etmenin şu anda zor olduğunu söyledi.
Uzmanlar, çok düşük emisyon fiyatlarına ek olarak, bu ülkede devletin her yıl ekonomiye pompaladığı yüksek düzeydeki iklime zarar veren sübvansiyonları da eleştiriyor. Yalnızca enerji ve ulaşım sektörlerinde, bunların 2018’de ihtiyatlı bir şekilde 3,4 milyar avro olduğu tahmin ediliyor. Yazarlardan biri olan Kerstin Plank’a göre, bunların artık önemli ölçüde daha yüksek olduğu varsayılmalıdır.
Bu sorun teşhisleri ışığında, ekonomistlerin akıllarında birkaç önlem var. Fiyatlandırmadaki doğrudan bağlantıya ve iklime zarar veren sübvansiyonların azaltılmasına ek olarak, yerel toplu taşımanın genişletilmesinde bir fırsat görüyorlar. İklim bonusunun genişletilmesi de tartışılabilir. Ayrıca, artık kolayca değiştirilebilecek olan petrol ve gazlı ısıtma sistemlerinde de potansiyel görüyorlar. Bununla birlikte, tüm bu hususlarda, ilgili maliyetlerin etkilenen şirketler ve haneler için yönetilebilir kalması için sosyal tazminat önlemleri ve kademelendirme bir rol oynamalıdır.
