Siyaset bilimci Gerhard Mangott, gelecek yıl 17 Mart’ta yapılacak Rusya cumhurbaşkanlığı seçimlerinden önce Ukrayna savaşına müzakere yoluyla bir çözüm bulunmasının “olası olmadığına” inanıyor. Ayrıca Mangott, APA’ya verdiği röportajda Başkan Vladimir Putin’in seçimlere olası bir savaş yenilgisiyle gitmek istememesi nedeniyle de söyledi. Çatışma muhtemelen ancak her iki taraf da askeri olarak tükendiğinde ve daha fazla askeri başarı beklenmediğinde çözülebilir.
Mangott, ikincisinin “en azından hala birkaç ay” uzakta olduğunu tahmin etti, belki daha da uzun. Her halükarda, şu anda herhangi bir müzakere yaklaşımı öngörülmüyor. Rusya, askeri olarak elde edilen toprak kazanımlarını tanımakta ısrar ediyor. Ukrayna bunu kabul edemez ve yerel halkın büyük bir çoğunluğu da bunu böyle görüyor. Ukrayna ise sadece Putin’in olası halefiyle ve Rus ordusunun Kırım Yarımadası da dahil olmak üzere tüm Ukrayna’dan çekilmesinden sonra müzakere etmek istiyor. Ancak bu, Rusya için ezici bir yenilgi anlamına gelir. Innsbruck Üniversitesi’nden siyaset bilimci, “Öyleyse hala müzakere edilmesi gereken nedir?”
Bununla birlikte, Mangott, Putin’in Rus seçkinleri ve askeri oluşumlar arasındaki çatışmalarla başa çıkma konusundaki mevcut isteksizliğinin “çalışmayı reddetme” ile sınırlandığını analiz etti: “Putin ne yaptığını bildiği izlenimini vermezse, seçkinler arasındaki şüpheler artabilir.” O zaman Ukrayna savaşının Rusya için maliyetinin haklı olup olmadığı sorusu gündeme gelebilir.
Potansiyel olumsuz sonuçlara katlanmak zorunda kalmamak için zor konularda geri adım atmak Putin’in yıllardır uyguladığı bir uygulamadır. Rusya uzmanı, “Bu artık savunulamaz” diye vurguladı. Seçkinler, onlarca yıldır olduğu gibi artık Rusya başkanının arkasında birleşmiş değiller. Innsbruck’lu siyaset bilimci, Wagner patronu Yevgeny Prigozhin ile Savunma Bakanı Sergei Shoigu arasındaki çatışmalara atıfta bulunarak, “Artık arkasına yaslanmayı göze alamaz” dedi.
Ukrayna’nın karşı saldırısı şimdiden başladı. On ila 14 gün önce bir hazırlık aşaması başladı ve Ukrayna’nın beş gündür devam eden ilerlemesi, uzun zamandır beklenen karşı taarruzun başlangıcı olarak görülebilir. Ukrayna’nın bundan böyle bahsetmediği açıktır, aksi takdirde olası bir başarısızlığı açıklamak gerekir.
Ancak Mangott, Rusya’nın Batı tarafından tedarik edilen Leopard ve Bradley ana muharebe tanklarını imha ettiğine dair raporların inandırıcı olduğunu söyledi. Moskova için bu, “propaganda başarısı” anlamına geliyor. Bu, Batı’nın sağladığı silahların yenilmez olmadığını göstermek için kullanılabilir. Ancak Ukrayna için bu henüz dramatik veya belirleyici bir kayıp değil, tedarik edilen savaş ekipmanının yalnızca küçük bir kısmı.
Ancak Kachowka barajının Rusya tarafından havaya uçurulduğuna dair göstergeler artmıştı. Rusya açısından “terör eylemi ve savaş suçları”nın amacı muhtemelen cepheyi kısaltmaktı. Ukrayna ordusunun belirli bölgelerde Dnipro’yu geçmesini engelleyerek, askerler oradan çekilip başka yerlere konuşlandırılabilir. Mangott, patlamanın arkasında Ukrayna’nın olabileceği yönündeki spekülasyonların büyük ihtimalle yanıldığını düşündü. Ancak henüz kesin bir kanıt yok.
Öte yandan Rusya’nın sınır bölgelerinde ve Moskova dahil iç kesimlerde art arda gelen saldırıların failinin Ukrayna olduğu söyleniyor. Bu, Rus halkına Ukrayna’nın “savaşı eve getirme” yeteneğine sahip olduğunun sinyalini vermelidir. Diğer bir amaç da Rus ordusunu sınırı güvence altına almak için cepheden güçlerini çekmeye zorlamak olabilir. Ancak şimdiye kadar bu gerçekleşmedi – ayrıca Rus hükümeti kendi nüfusuna “ihmal edilmiş” muamelesi yaptığı için. Aynı zamanda bunun Rusya’nın Ukrayna savaşına verdiği desteği artırma ihtimali de var.
Mangott, nükleer bir tırmanışın olası olmadığını, ancak yine de mümkün olduğunu tahmin etti. Rus devletinin temel çıkarlarının tehdit edilmesi durumunda – örneğin Kırım örneğinde – özel bir tehlike vardır. Mangott, “Kırım’ın kaybedilmesi, Vladimir Putin’in siyasi sonu olur” dedi. Soru, böyle bir kayıp yakın olduğunda nasıl tepki vereceğidir. Batı bu olasılığı ele almalı ve hangi silahların tedarik edileceğine ilişkin değerlendirmeye bunu da dahil etmelidir: “Soru şu: Ukrayna’nın ne yapmasına izin verilmeli?”
(Görüşme Matthias Bliem-Sauermann/APA tarafından yönetildi)
